We binnen op vekansie. Ik ouw er eagelek niet zo van om zokke dingen publiek te dielen. Maar ik skreef wel et ien in anger op in deze website moet ok wat vulling kreegen, dus ik doen et toch. Dit is dus een bericht wat elke dag een update krigt, vor wie et interessiert.
Dag 1
Et likt een mooie dag te worren, wat vanzelf lekker is, maar stiekem ok wel een bietjen jammer as je dan toch opperdan goon. M’n vrouwe et gister alle spullen al bij eenkanger ezocht, dus ik oef ze inkelt in de oto te zetten. De oend logeert bai m’n zwager, snaor in erluis twie aarepeltjes in as we em daor ofeleverd eawen kunnen we opperdan.
M’n dochter et nog nooit in een vliegteug ezeten in vandage et ze er gelik twie te pakken. Ze vindt et wel spannend. Ongerweg bedinkt ze oe et er ollemaol an toe zal goon op een vliegveld. “Ze goon wel goed op oenze oto passen e? In die zetten we niet op et vliegveld. Want de man die daor is, moet op alle vliegteugen letten, die et et al drok zat.” Ze vindt trouwens et woord “vliegveld” goed evoenden, gezien de grootte in et aantal vliegteugen. Dus bij deze een pleum vor degene die et bedocht et.
Op Schiphol kuunen we vlot duurlopen. M’n vrouwe in ik eawen een tas mie in m’n dochter een klean koffertjen. Er zit wat lekkers in, in spuulgoed vor in et vliegteug. Bai de gate vragen ze of we et koffertjen niet in willen checken, omdat ze reumte tekort eawen. M’n vrouwe legt ut dat er inkelt spul in zit vor in et vliegteug, maar et mannetjen is onverbiddelijk, et koffertjen mag niet mit oens mie. We binnen maar zo goed om wat spullen over te pakken in ouwen uteandelijk een lege koffer over. Ik stop oenze jassen er maar in, zodat et toch nog wat nut et. Uteandelijk goon er aordig wat koffertjes mie et vliegteug in. Blikbaor binnen een bult Portugezen nog dwurser dan oens.
Volgens de planning zou er tussen oenze vluchten reum genoeg teed zitten vor een bekkien mit wat lekkers erbij, maar omdat oenze eerste vlucht vertraging ad moeten we vliegen. We binnen dus drie tellen in Lissabon ewest, precies lank genoeg om van et iene vliegteug in et angere te stappen. Oenze dochter vindt et opsteegen in laanen fantastisch. M’n vrouwe is wat minder enthousiast. De speegzekkies leggen klaor in er stot een natte aandofdrok in m’n broekspeep. Gelokkig got et ollemaol goed.
As we uteandelijk wier duur de wolken duiken, zien we een prachtig eiland leggen: São Miguel. Oenze eandbestemming.
De grote koffers koemen al gank an, maar et kleane koffertjen lot op zich wachten. Et wordt steeds rustiger in m’n vrouwe in ik kieken eenkanger al ers an. Et zal toch niet… Maar wel e. Op een gegeven momint stopt de baand in stoon we er inkelt nog mit een Nederlands vrouwtjen. Ik ad bij et inchecken van et koffertjen expres nog evroegen of et wel mie ging mit oenze twiede vlucht, maar ij et et toch niet aolt. M’n vrouwe is m’n arg dankbaor dat ik zo slim was om oenze jassen er nog effen gank in te doen. We open maar op mooi weer…
Nao een poging om te zurregen dat et koffertjen toch nog achter oens ankomt wordt et al laot. We eawen nog niet vuul ad, dus we goon eerst nog effen wat eten, ondanks dat oenze dochter vor et eerst in er leven zegt dat ze loove is (let wel, vor et eerst dat ze dat ’s aves zegt, overdag kan dat nog wel ers gebeuren). We verdagen in een (snack)barretjen, waor achterin nog een kamertjen blikt te zitten waor de vreemden muugen zitten. Een koesterend vrouwtjen zurgt ervor dat we wat lekkers kregen. Daornao goon we gank nor oens ussien. Vordat we er binnen is et een uur of tiene, maar op Urk is et al twaolf uur ewest. Et wordt dus zaaks dat oens aarepeltjen duik got, miestal legt ze vor achten.
Et ussien zicht er mooi ut. As ze eandelek op een bedde got zegt m’n dochter dat ze er vor alteed wil bleeven mit oens. Ik moet inkelt dan nog wel effen gank er spuulgoed opaolen.
Dag 2
Gister was et al donker, maar et blikt dat we ok nog een mooi utzicht eawen vanof oens balkonnetjen. Nao een lekker ontbijtjen goon we eerst wier nor et vliegveld. Oens koffertjen is toch achter oens anekeumen in stot te wachten. We eawen dus ok onger angere oenze jassen terogge, maar die eawen we vandage niet nodig. Et is lekker weer in we raaien een stukkien om te kieken wat et eiland ollemaol te bieden et. We verdagen op een barg waor et utzicht geweldig is. As je de foto’s willen zien koem je maar langerst, maar die doen et ok gien recht.
As we nor benien kieken zien we stoom ut gaoten in de groend koemen. We raaien er nortoe in et blikken fumaroles te wezen. We zitten ier in de krater van een vulkaan in de groend is er zo warm, dat ze er de kost in koken. Et gerecht wat zo klaoremaakt wordt iet cozido in er zit vooral een bult vleas in. Krek wat vor een Urker dus. Effen varderop eaw je een soort natuurlijke bubbelbaden, zolank je zelf vor de bubbels zurregen. Et waoter is er 39 graoden, zonger dat ze er wat vor oeven doen. Daor dobberen we de rest van de middag roend.
Daornao goon we wat eten in we zouen bijteeds nor eus. Maar et raaien got niet zo vlot as je elke paor minuten effen stoppen om van et utzicht te genieten in we beleven ok nog wat avonturen mit de oto op dunne steile bargweggetjes.
Et is dus alwier laot, maar oenze eerste dag op dit eiland was vuulbelovend. Ier ouwen we et wel effen ut.
Dag 3
M’n vrouwe rakt wel ers dingen kweet. Vooral mit sleutels is ze niet zo aandig. Et gebeurt bijna dagelijks dat ze bij een duur stot in zegt: “Och, m’n sleutels!”, om er vervolgens achter te koemen dat ze gewoen in er tas zitten of zo. Ik bleef m’n erover verbaozen. As je die dingen vaste plekkies gieven raak je ze ok niet maar zo gank kweet, dink ik dan.
Vandage zullen we wier opperdan. We eawen wat spullen epakt in binnen klaor om in de oto te stappen, maar de sleutel van et ussien is narreges te bekinnen. We kuunen dus gien kaant op. Inkelt bin ik et deze keer die de sleutel vor et lest ad et. Ik eaw de duur ’s aves op slot edoon in zou niet angers wieten dan dat ik de sleutel op et plekkien neerelegd eaw. We keren et ussien omme tot de vullesbak an toe. Uteandelijk voelt m’n vrouwe nog op een leste plekkien in ja or, daor is ie. We kuunen eandelek vort. De sleutel zat de iele teed in m’n diezek. Ik bin bange dat ik et nog lange moet oren.
We beginnen in een prachtig park. Waotervallen, bomen, plaanten, bloemen in voegels in 1000 soorten, je wieten niet waor je kieken moeten.
Oenze dochter geniet ok, maar ze et op dag 1 bedocht dat ze nog nooit een hotdog et egeten in dat lot ze oens geriegeld wieten. Dat makt vor oens et genieten wat lastiger in uteandelek gieven we maar toe. Et volgende punt op de agenda is dus een hotdog veenen. Uteandelijk binnen we terogge egoon nor de hoofdstad: Ponta Delgada. Duurdat overal wel wat te zien is, duurt et effen vordat we er binnen. De hotdog is in the pocket in gelokkig is et varder ok goed toeven in de stad.
Ongertussen is et alwier teed om er een eande an te braaien. We goon dus wier terogge in de kleane is al vort as er oofd et kussem rakt.
Dag 4
Vandochtet mit de bol komt er op een gegieven momint wat rook ut et broodrooster. “Ik wil niet dat we et eus in de fik eawen or! Ik ouw niet van fikeuzen.”, zegt m’n dochter. Nou, dan wieten we dat ok wier.
M’n vrouwe et et niet arg klaor in et weer is ok niet best, dus ik goon mit de kleane nor de oofdstad om effen roend te kieken. As we wat goon eten zitten we tuugenover een tattoo shop, waor we zo nor binnen kieken. Et likt erop dat de man die er zit een tattoo krigt van Super Mario. As m’n dochter dat zigt wil ze ok een tattoo. Ik zeg dat ze er wel goed over nao moet dinken, omdat ie alteed blift zitten, maar ze blift erbai. As ik vraag waor ze dan een tattoo van wil, et ze gank een antwoord klaor. Et moet een ert worren. Ik eaw er nog nooit over erten oord, maar ze zal er wel goed over nao-edocht eawen, want ik eaw net utelegd dat dat wel belangrijk is. Gelokkig is de lol er gank of, as ik utleg oe et zetten van een tattoo in z’n wark got.
Et dobberen in een warm bad was de dames zo goed bevullen dat er reservierd is op een angere plekke. Et weer is nog steeds niet vuul, maar in een bad bleef je miestal toch niet droge, dus we aolen m’n vrouwe op in goon evengoed eene. Et is een wier een prachtige plekke. Et is ok vor et eerst dat we et arreges drok miemaken. Et is gien groot eiland, maar toch koemen we zovuul volk niet tuugen, zelfs niet op de toeristische plekkies. Mai oor je niet klagen, want ik koem ier vor m’n rust.
Oenze dochter mag kiezen wat we eten. Ze mag zelf zeggen waor ze eene wil, alles mag. We verdagen nor de winkel om spinazie te aolen wat we in et ussien klaormaken mit een lekker biefien erbai.
Dag 5
Vandage willen ze snorkelen. Daorvor goon we nor de westkust, die kaant wazzen we nog niet op ewest. Er skijnt er arreges een inammetjen te wezen waor je dat kuunen doen zonger dat je last eawen van metersoge golven. Ik bin niet zo’n zwimmer in vis zien ik et liefst op m’n bord, dus ik goon vooral mie om de tassen te dragen. Maar et is niet te filmen zo mooi et er is. Je kuunen er zo de iele dag zitten in inkelt om je eene kieken. We goon nor et waoter, maar er stot best wat wiend in mit de golven die er binnen lotten we et snorkelen maar vor wat et is. Oenze dochter et net er B-diploma aolt, maar dit wagen we er toch maar niet op mit er.
M’n vrouwe got wel effen et waoter in. Er is gien snuut, dus et likt asof ze de zie vor erzelf et. Effen laoter komt er een mannetjen op m’n an die zegt dat ik er miskien beter ut et waoter kan aolen, want er zitten daor nogal wat Portugese oorlogsskiepen. Ik kiek nog ers goed in et binnen inderdaad toch gien duikbrilletjes die daor in et waoter dreeven. Achterof was dit miskien dus toch niet zo’n goed idee, maar goed, we eawen er wier mooie foto’s in een leuk veraoltjen van.
We zouen ok nog effen de bargen in, maar daor binnen inkelt wolken, dus er is niet vuul te zien. Dat bewaoren we dus nog effen vor een angere keer. Langerst de kust is et gelokkig wel lekker weer, dus daor raaien we langerst in we stoppen af in toe arreges, om effen te kieken wat er loos is.
We sleuten of in een restaurant mit utzicht op zie. Et is ier overal even prachtig in je zouen zeggen dat et niet gank verveelt, maar an de kaant van et restaurant waor de weg zit, zit ok volk. Die zullen ier wel woenen dan. Alles wint. Ik bestel een biefien vor een knap prissien in ad doromme niet verwacht dat ie zo groot as m’n oofd zou wezen. M’n vrouwe kiekt er jaloers nor in ik bin bange dat er zodrekt toch wier een stukkien of got. M’n dochter et er petat mit kipnuggets te pakken, want et is vanzelf wel gewoen vrijdagaved.
Dag 6
Vandage zullen we wat waotervallen bekieken. Jammergenoeg valt er ok et nodige waoter gewoen ut de locht. As et wat minder wordt wagen we et erop in daor kreegen we gien speet van. Et is wier een prachtig gebied in et weer knapt aordig op. Om bai de grooste waoterval te koemen moeten we wel klimmen. M’n vrouwe et een mooi binkien evoenden mit utzicht in duikt in een boek. Ik niem de kleane mie om varder te gaon. Et is nog een lekker stukkien in et levert oens een natte zokke in een pleaster op, maar uteandelijk koemen we op een geweldig plekkien.
Ongerweg binnen we nauwelijks volk tuugenekeumen. Et kan ermie te maken eawen dat et pad een stukkien eerder al was opouwen, maar ier is ielemaol gien mins. Nao een teedjen komt er toch een gezin anlopen. Vanzelf, Nederlanders. Wat is et ok een dwurs volk. Ze kieken jaloers nor m’n bekkien, maar kuunen nog wel lachen as ik vraag wat ze erin eawen.
Om effen bai te koemen van oenze kuier duiken we wier een warm bad in. Daornao raaien we terogge. We binnen al een paor keer langerst een soort snackbar erieën. Van beuten likt et narreges op, maar ze eawen een mooi utzicht in we besleuten et ok ers van binnen te bekieken. Et blikt dat ze amburgers eawen waor je niet overeene kuunen kieken in ze eawen ok gebak, dus we aolen gelik wat lekkers vor murregen. Bai et ofrekenen moeten we vragen of et wel klopt. As dit op Urk ok kon gruuide ik dicht.
We maken et niet laot, want murregen moeten we er baiteeds of. Er staon walvissen in dolfijnen op et programma.
Dag 7
Vandage goon we et waoter op om te kieken wat daor ollemaol roendzwimt. Mit we bedoel ik m’n dochter in ik. M’n vrouwe wordt al beroerd as ze een boot zicht in durft et niet an. Die got nor een ananas plantage, want daor maak je oens dan wier niet bleede mie. Nao een paor minuten op et waoter is wel duidelijk dat ze de goeie keuze et emaakt. Dit is wat angers dan et IJsselmeer.
Et duurt niet zo iel lank vordat we dolfijnen zien. Sommigen zwimmen een stukkien mit de boot mie in we kuunen ze temet anraken. Et binnen er aordig wat, maar volgens de kapitein/zeebioloog binnen et er vuul minder dan ze gewind binnen. Roend deze teed is er miestal van alles te zien, maar dit jaor is et arg rustig in ze wieten niet woromme. Ik zien de buie al angen, maar as ie zegt dat ze de leste keer “inkelt maar” een blauwe vinvis in een paor orca’s ezien eawen kreeg ik toch wier wat moed.
Maar helaas, we kregen op deze walvistocht gien walvissen te zien. Dan moeten we maar wier ders terogge. Dat is niet zo arg, want murregen moeten we wier nor eus in eagelek wouen we nog wel effen bleven. M’n vrouwe is zelfs nog enthousiaster, die zit al nor euzenpreezen te kieken.
Vanof de boot konnen we ok mooi zien dat de mieste wolken van et eiland weg binnen etrokken in dat beteaket dat we eandelijk de bargen in kuunen. Ik zeg bargen, maar eagelek binnen et vulkanen. De meren waor we een geweldig utzicht op eawen binnen de kraters die achter binnen eblieven. We kuunen ier wel roend bleeven lopen. Nou bedoel ik mit we trouwens m’n vrouwe in ik, want oenze dochter vindt et teed om wier terogge te goon. Naodat ze er leste hotdog binnen et, stappen we in de oto om in et ussien de koffers vast in te pakken.
Dag 8 in de rest
Reazen is niks vor mai, dus wat we murregen goon doen vergeet ik dink ik liever dan dat ik et opskreef. Over vertragingen in koffers die kweet verdagen eaw ik et ok al ad, dus ik zal er gelik een eande an braaien. Om of te sleuten volgt nog een gesprek wat ik vandage mit m’n dochter ad. We lopen van de WC terogge nor oens plekkien op et terras.
Dochter: “Ik oop niet dat m’n jas esteulen is. Binnen ier eagelek ok boeven?”
Ik: “Overal binnen boeven, maar et valt ier nog wel mie.”
Dochter: “Oh, boeven kuunen dan niet zo goed zwimmen zieker.”
Ik: “Ik dink et niet dan?”
Dochter: “Oe komt et eageluk dat boeven niet zo goed kuunen zwimmen?”
Ik: “…”
